א שמועס צווישן צוויי גוטע פריינט

א אפענער שמועס צווישן צוויי גוטע פריינט

דוד: א גוטען יעקב יוסף, כ'האב דיר שוין לאנג נישט געזעהן.

יעקב יוסף: זייט איך האב ארויסגעמופט....

דוד: וואס??? דו האסט שוין אויך ארויסגעמופט??? ווען איז עס געשעהן???

יעקב יוסף: יעדער קומט אמאל צום שכל..

דוד: כ'פארשטיי נישט, דו האסט דאך אייביג אויסגעזעהן אזוי צופרידן דא, דו האסט געהאט א פראבלעם מיט סקווער?

יעקב יוסף: איך וועל דיר זאגען די אמת. איך בין קיינמאל נישט געווען צופרידען דא, און אזוי ווי יעדער - האב איך אויך געשפילט.איך בין געגאנגען צו די טישן, ווייל איך בין איינגעשטעלט אין די מוסדות. איך בין געגאנגען מיט שטיוול, ווייל איך האב נישט געהאט קיין ברירה. און איך האב מיטגעהאלטען יעדע שמחה, ווייל איך האב נישט געוואלט אז מיינע קינדער זאלן זיך ווינדערען.

דוד: און פארוואס האסטו נאך ביז היינט אריין געטראגען "שקל". פורים האסטו דאך אזויפיל געלט אריין געטראגען.

יעקב יוסף: שקל טראג איך נאך יעצט אריין,ווייל מיינע קינדער זענען נאך דארט, און איך וויל זיי ארויס נעמען קומענדיגע יאר, און איך וויל נישט זיי זאלן מיר אונטער שטעלען פיסלעך ביי די אנדערע מוסדות.

דוד: ווי אזוי איז טאקע אין מאנסי?

יעקב יוסף: האסט נישט קיין השגה. איך פיל ווי יציאת מצרים. די ערשטע שבת בין איך מכובד געווארן מיט א עלי-ה, מ'האט מיר געשיקט צום עמוד - איך בין גראדע נישט געגאנגען, אבער די געפיל אז "איך בין עפעס", איך בין נישט "פלעין א נאמבער" האט אסאך געמיינט פאר מיר.

דוד: אבער, לאמיר זיך נישט נארען, דו האסט גאנץ גוט געפילט אז עס פעלט דיר פונעם שבת.

יעקב יוסף: וואס רעדסטו נארישקייטען? כ'וועל דיר געבן א ביישפיל פון מיין ערשטע שבת אין מאנסי, און דו וועסט מיר זאגען ווער עס האט און וועם עס פעלט.

ביי מיין ערשטע שבת מחוץ לשיכון בין איך געוואר געווארען אז אז איך האב א פרוי און קינדער...

ביז היינט בין איך צו געוואוינט געווען,אז נאכן לעכט צינדען עסט מען זיך אן און מען פאקט זיך אריין אין בעט פאר א גוטע שעה, ביז דער רבי קומט אריין צום דאווענען, און ווען מען איז אהיים געקומען איז שוין די גאנצע משפחה געווען האלב פארשלאפען. יעצט גלייך נאכן זמן גייט מען אין שול מיט די קינדערליך, מען זיצט אין א קלענערע שול נאנט צו מזרח וואנט, מיינע קינדער האבן זיך געפילט ווי א וויכטיגע חלק פון די שול. ביי לכה דודי האבן זיי אזוי שיין מיט געזינגען, און געשטאנען לעבן מיר פון הודו ביז נאך ספירה.

מיר זענען אהיים געגאנגען און געפירט א שיינע סעודה, נישט געיאגט.

צופרי בין איך געגאנגען דאווענען אין א אנדערע שול, וואו מען שטעלט זיך דאווענען ניין אזייגער. דארט בין איך געוואר געווארן פון כיבודים וואס איך האב ביז היינט נישט אפילו געוויסט אז עס איז דא.מ'פארקויפט די עליות. איך האב געקענט קויפען הוצאה והכנסה, ששי און הגבה. פאר מוסף האב איך געזעהן ווי דער רב זאגט פאר א עלטערע יוד: האסט יארצייט? מאך נאך א מנין.

איינע פון די חילוקים וואס איך האב געזעהן איז, אז אין סקווער האב איך אלעמאל געהערט פרעגן, "ווען ענדיגט מען דאווענען" - און אויב מען הערט אז עס איז דא עפעס א יארצייט, געבט מען גלייך א קרעכץ.

נאך די סעודה האבן מיר געכאפט א שפאציר די גאנצע משפחה. נאכדעם האט מען מקיים געווען שינה בשבת תענוג. נאכמיטאג האב איך פארהערט מיינע קינדער און געלערנט מיט זיי א פאר שעה. איך האב געמאכט א "שבת פארטי" און געלערנט פרקי אבות. (די היכל התורה ווערט נישט צוגעשפארט פאר די לומדים בשעת א טיש, און די לעקטערס ווערן נישט צוגעמאכט - נאר מען לאזט אידן עוסק זיין בתורה אין די צייט פון די שולחן הטהור רח"ל).

א שעה פאר די זמן בין איך געגאנגען אין שול, און נאך מנחה בין איך געוואר געווארן פון נאך א שבתדיגע ענין וואס הייסט"סעודה שלישית". עטליכע מנינים אידן קומען זיך צוזאם און מען זינגט זמירות מיט א ווארעמקייט, מ'הערט דברי תורה און מ'בענטשט צוזאמען. (איך האב אלעמאל געמיינט אז דעמאלטס איז די צייט צו שטיין אין פאליש און ווארטען אויף מעריב). אלס גאסט בין איך מכובד געווארען מיט ברהמ"ז (נישט נאר הגבהת הכוס). מען האט טאקע נישט געענדיגט צוויי שעה נאכן זמן, אבער נאך אלץ האט מען זיך געזעגענט פון די שבת המלכה מיט א ווארעמקייט און נישט ארויסגעלאפען פון דעם הייליגן טאג אזוי ווי איך פלעג דארפען טון ביז היינט.

אקעי, איך האב שוין גענוג גערעדט פאר יעצט. יעצט דערצייל מיר וואס איך האב פארפאסט אין סקווער אין די לעצטע פאר וואכען.

דוד: נישט קיין סאך. איך ווייס אז מען האט גענומען פון די וויין וואס די רבי האט געגאסן ביים סדר נאכט ביי די מכות און מען האט דאס געגאסען אויף די טירן פון אפאר אידן וועלכע האבן שוין געגעסען פון די עץ הדעת (און זעט אויס אז די פאפיר וואס מען האט אונטער געלייגט אונטער די רבי'ס שוך פורים האט נאך נישט געברענגט קיין רעזאלטס - האט מען געטרייט א נייע וועג) און מ'האפט בקרוב צו הערן גוטע נייעס. [די מוראדיגע נייעס איז שוין אנגעקומען צו די אויערען פון דער ווישניצער רבי פון מאנסי. דו ווילסט נישט וויסן וואס ער האט אויף דעם געזאגט]

אויך האט א אייניקל פון רבי'ן געקלינגען עמיצן זאגן אז ער מוז זיך פון אים געזעגענען, ווייל מען האט יענעם "געכאפט ביי די מעשה" ווי ער האט ביי א חתונה פאריגע וואך גערעדט מיט א"קלוגער".

יעקב יוסף: שוין, דעיס איז שוין א אלטע מנהג, אין סדום האט מען אויך נישט געלאזט רעדן מיט קיין פרעמדע..

דוד: וואס נאך נייעס קען איך דיר זאגן? ר'יושע גבאי איז נפטר געווארן האסטו זיכער געהערט. א"פ האט פארלוירן זיין דשאב ביי די טיש. אה און מען האט אוועק געגעבן פאר ד"ב די כיבוד פון שרייען שא שא ביים טיש....

יעקב יוסף: פליס, שוין צו פיל פאר איינמאל.איך זעה אז איך דארף דיר טרעפן מער אפט.

דוד: פאר דו גייסט אוועק וויל איך דיר נאר ווארענען, זאלסטוך אכטונג געבן מיט וועם דו רעדסט, ווייל איינעם פון מאנסי ווייס איך קלאר אז דער רבי האט שוין אויסגעשלאסען פון כלל ישראל....